شرح این روزهای داغ!

صبحگاه بیست و دوم ماه رمضان است، دو روز پیش خواهر و خواهرزاده ها آمدند مشهد، امشب افطاری داریم، دست و بالم بخاطر بچه گربه زخمی است، در ضمن پسر از آب در آمد، بعد از اینکه برایش اسم نازی را انتخاب کردیم فهمیدیم، برادر اشتباهی فکر کرده بود دختر است، خواهر خانم کشف کرد که جناب مذکر تشریف دارند، و چه پسر بچه پر انرژی و شوخ و شنگی هم هست، رسما" از ساعتهای سه و چهار صبح مستی اش اوج می گیرد و چنان سراسر اتاق و پشت بام را می دود و دنبال شیطنت و بازی است که نگو، یک شب که تمام اهل منزل برای افطاری رفته بودیم و خانه نبودیم و دیروقت برگشته بودیم افسرده شده بود و بمحض رویت ما ناله و شکایت می کرد، برادر از دستش عاصی شده و می گوید می برمش، اما من خیلی دوستش دارم با اینکه واقعا" انرژی می خواهد نگهداری ازش!

رفتم توی پست های اخیرم ببینم راجع به این نوشته ام یا نه دیدم تا چهار پنج پست اخیر ننوشته ام، که، همسر از ابتدای این ماه جاری میلادی رفته توی خانه مان نشسته، خانه ای که اجاره کرده است تا من بروم، ابتدای امر دوست داشتم خانه مان خانه باغ باشد، ویلایی، از اینها که حتی کمی از شهر دورترند، آرام و سر سبز، بعد به این نتیجه رسیدم که رسیدگی به یک فضای باز دور تا دور منزل مسکونی بنام حیاط یا باغ برایم سخت است و حوصله اش را ندارم، بعد هم که هی دیدم از توی حیاط همسر دوچرخه اش را دزدیدند و هی کفش هایش را از توی جا کفشی بیرون در زدند و بعد هم ماشین را داغان کردند نظرم بیشتر عوض شد، همسر هم به همین نتیجه رسید، که برای آغاز باید با آپارتمان آنهم در مرکز شهر شروع کنیم، و این خانه را یافت و اجاره کرد، یک خواب است و نوساز، و ما اولین نفرهایی هستیم که می رویم داخلش برای زندگی، دو در ورودی دارد، یکی از داخل پارکینگ و یکی از داخل خیابان، و چون طبقه اول هست یک حیاط نسبتا" بزرگ هم دارد، یعنی اول از نرده ها وارد آن حیاط می شوی بعد وارد منزل، و هال و اتاق خواب در امتداد همدیگرند و پنجره های بزرگ دارند، از داخل اتاق خواب یک راهرو  وجود دارد که با گذر ازش می رسی به سرویس بهداشتی، دو طرف راهرو هم کمد دیواری است که درهایش کشویی اند و درواقع هم درند هم آینه، تمام قد! بعد از سرویس به آشپزخانه در دارد و آشپزخانه چسبیده به پذیرایی!

خوشم آمد ازش، این روزها همسر وقت پیدا کند می رود بازار و جنس می بیند و قیمت می گیرد، از پرده و بشقاب بگیر تا مبل و تخت و وسایل برقی، هم سخت است و ترسناک هم خیلی خوشایند و دوست داشتنی، اینکه بایستی روی نقطه صفر زندگی و بروی دنبال لیستی که در دست داری بگردی جهیزیه تهیه کنی!!!

از خروجی اما هنوز خبری نشده، می ترسم یک روزی بدستم برسد و فقط دو سه روز وقت داشته باشم، که بمانم توی آن دو سه روز بلیط بخرم و آماده بشوم یا بروم شهر پدر همسر برای خداحافظی؟!

از شبهای قدر امسال تابحال استفاده خوبی برده ام، شب نوزده رفتیم حرم، و بیست و یکم همین مسجد محله مان، پس از بیست و چند سال، از زمانی که بچه بودم و می رفتم مسجد تابحال دیگر نرفته بودم، امشب هم برای افطار هم برای احیا باز به حرم خواهیم رفت، گرچه افطاری هم داریم ولی کارت دعوت حرم را نباید از دست داد، قرار شد من و برادرزاده بعد از انجام وظایفمان برویم حرم و مادر و خواهر و بقیه به مهمانهایمان برسند!

پ ن: به گربه می گوییم آقای نازی!